Leuk, dat ik mijn “scouting-verhaal” nu kan vertellen. Dank je wel, Janneke.
Ik ben nu meer dan 10 jaar leiding bij onze mooie vereniging. En 10 jaar met veel plezier.
Mijn dochter Denise en zoon Thom zijn beide jeugdlid geweest vanaf hun 9e levensjaar totdat ze uit huis gingen om te studeren. Ook zijn ze naar de Scouting WorldJamboree geweest. Denise in Zweden, Thom in Japan. Voor beiden een ervaring om nooit te vergeten.
Mijn scoutingverleden startte elders : bij scouting Ariëns Buette Deventer. Ik was 16 jaar toen ik interesse in scouting kreeg. Nou jok ik wel een beetje; ik was smoorverliefd op iemand die bij mijn broer op scouting zat. Het leek mij heel romantisch om samen verliefd bij het kampvuur te zitten. 😉
Het clubhuis van de Ariëns Buettegroep zat destijds in de bunker op de hoek Ceintuurbaan/ Spijkerpad . Een locatie met een luchtje, maar ook super voor feestjes. Niemand hoorde je. Ik vond al snel mijn weg binnen de groep en maakte vele vriendschappen. En ja, de kampvuren waren TOP. Ik ben lid geworden, en werd Sherpa ( =vrouwelijke explorer). We deden veel akties om ons zomerkamp te bekostigen. Het waren allemaal mooie avonturen.
Later kreeg de Ariëns Buettegroep het clubhuis aan de Wechelerweg. Nou ja, kreeg?! We hebben met ons allen de handen uit de mouwen getrokken om het clubhuis te verwezenlijken. Ook dat was SUPER om met zijn allen te doen.
Toen ik in de zorg ging werken, was scouting moeilijk te combineren. Dus daar eindigde destijds mijn scoutingverleden.
Mijn man en ik hebben voor onze kinderen gekozen voor scouting Titus Brandsma, omdat ze dan zelfstandig naar de opkomsten konden. Daarbij speelt het feit, dat ik MS heb , mee. Ik werkte inmiddels al niet meer en mijn lichaam wilde niet altijd meewerken. Dus dat de kinderen zelfstandig moesten worden, was een must.
Toen de kinderen van scouting afgingen, zag ik mijn kans schoon; ik ging weer bij scouting.
Ik ben begonnen als beverleiding. Na een paar jaar ben ik samen met Caitlin teamleider geworden. Ik was in het begin best onzeker hierin. Ik was immers zelf geen bever geweest en wist feitelijk niks van de vereniging. Caitlin ging naar een andere speltak en daarom werd ik in mijn uppie teamleider. En tot nu toe doe ik dat met veel plezier. Ik vind de bevers een prachtige doelgroep; ik geniet iedere week weer van “mijn” bevers.
Daarnaast vind ik het superleuk om jongeren te begeleiden om goede assistent leiding te worden. En daar er nogal eens jongeren vertrekken als assistentleiding of inmiddels leiding (18+), is de samenstelling van je team steeds anders. Het is altijd weer een uitdaging om samen iets moois neer te zetten voor de jeugdleden.
Na een paar jaar werd de vrijdagwelpengroep een feit. En ‘mijn” bevers konden kiezen om niet op zaterdag hun verdere scoutingcarriëre te vervolgen, maar op vrijdagavond. Het kwam geregeld voor, dat er bevers waren, die het heel spannend vonden om naar een nieuwe speltak te gaan. Daarom ben ik een kijkje gaan nemen bij de vrijdagwelpen, om dan voor ”mijn” bevers de stap wat minder eng te laten zijn. Ik begon het bij de vrijdagwelpen heel leuk te vinden en kon een beetje meer scoutingskills ontwikkelen. Daarom ben ik nog steeds vrijdagwelpenleiding met heel veel plezier.
Mijn MS gooit helaas af en toe roet in het eten. Gelukkig weet de meeste leiding van de grilligheid van mijn ziekte, en snappen ze dat ik soms naar mijn lichaam moet luisteren. Al vind ik dat zelf niet altijd makkelijk.
Ik voel me heel erg thuis bij scouting Titus Brandsma!! En dat komt echt door al die kanjers die de vereniging rijk is!
Ik geef de muis en het toetsenbord door aan Daan van Basten, die (nu nog) bij mij in het beverleiding én in het vrijdagwelpenleidingteam zit.
