Hallo allemaal,

Ik heb het toetsenbord voor deze keer toegeschoven gekregen. Ik ben Dankert, en ben momenteel begeleider bij de vrijdag-explo’s. Als kind ben ik lang in Doorn bij de Scouting lid geweest (Thorheim). Ik heb nog steeds mooie herinneringen aan spannende spellen in de donkere bossen, de jaarlijkse Poolnachthike die we organiseerden en twee kampen naar Zweden. Daarna volgde een tijd waarin ik niet actief bij Scouting was: ik studeerde en specialiseerde met tot radiotherapeut-oncoloog. Door mijn kinderen, Sanne en Ivar kwam ik weer in contact met Scouting, nu de Titus Brandsma-groep. Op een goede dag vroegen ze of ik als ouder mee wilde helpen als leiding om de zaterdag-scouts op te kunnen richten. En zo werd ik leiding. Eerst ‘part-time leiding’ bij de zaterdag-scouts, vervolgend groeide ik mee met de jeugdleden naar de zaterdag-scits, en na een grote leiding-shuffle werd ik explo-begeleiding op de vrijdag, samen met Domi en Celine. Ik heb er nog geen moment spijt van gehad.

Wat trekt mij?
Scouting, en in het bijzonder onze Titus vind ik een heel mooie club mensen. Met zijn allen proberen we een sfeer en cultuur te creeëren waarin jeugdleden zich veilig voelen, waarin ze uitgedaagd worden en ze ook zichzelf durven te zijn. Ik vind het prachtig dat kinderen die het op school best lastig hebben hier een omgeving vinden waarin ze op andere kwaliteiten aangesproken worden. Een omgeving waarin samenwerking, team-spirit en creativiteit gewaardeerd worden. Een omgeving waar ‘samen de schouders eronder’ normaal is. En ja, daar werken we actief aan. Veel van ‘mijn jeugdleden’ weten maar al te goed dat het handig is om snel je hand op te steken als er wat gedaan moet worden, want en van de laatste taakjes die verdeeld worden is vaak de wc’s schoonmaken…..

Een gouden moment was afgelopen zomerkamp in Frankrijk. Een stuk of vijf explo’s hingen bij het kampvuur en ik zat er ook bij te luisteren. Zij vertelden wat zij aan scouting geleerd en ontwikkeld hadden. Ik was geroerd om te horen hoe zij onzekerheid overwonnen hadden, hoe ze ervaren hadden erbij te horen, hoe zij angsten aan gegaan zijn en overwonnen hadden… en hoe dankbaar zij daarvoor waren…. Daar doe je het toch voor.

Tot slot
Hoe mooi is het ook voor mijzelf. Om deel te zijn van deze groep. Om hierin voor de jeugd, voor de maatschappij iets te mogen betekenen. En vervolgens om vrijdagavond na de opkomst nog een biertje te doen met de leiding, of af en toe een lekker te feesten op een feestje van een 25-jarige. Ook ik ben scouting heel erg dankbaar dat ik dit mag tegen komen en mij hierin heb kunnen/mag blijven ontwikkelen.

Ik geef het toetsenbord door aan Martijn

Hartelijke groet Dankert Woutersen

Ohja, ik ben ook nog voorzitter van het clubje. Ook een aanrader 😉